Son günlerde...

Bugünlerde değişim rüzgarları esiyor bende veya arkadaşlarım bu hallerimi böyle yorumluyorlar. Oysa ki insan rahatça içindekileri dışarıya vurmalıdır. Bugünlere kadar niye böyle yapmadım bilmiyorum. Ama bundan sonra daha özgür bir dile sahibim insanların kırılıp kırılmayacağını düşünmeyeceğim veya bana laf sokacağını. doğru düşündüğümü o an dile getireceğim belki hiç arkadaşım kalmayacak ama ben bunu göze alabilirim.

Şöyle bir şeyde varki zaten pek arkadaşım olduğu söylenemez. Hiçten biraz fazlası sadece hiç olmazsada, pek bir farklılık olacağını düşünmüyorum. Bu yüzden yeterli öz güvene sahibim diye düşünüyorum.

İnsanlar cümlelerimin ne anlatmak istediğinden çok nasıl kurulduğuna önem veriyorlar bu çok saçma hatta aptalca diyebilirim. Örneğin birinin söylediğini geçiştirmek için söylenen “Tabi canım öyledir” cümlesinde insan hangi akla hizmetle “canım” kelimesini yanlış algılayabilir? Neden ben bunun saçma bir algı olduğunu söyleyince kötü çocuk olurum? Bazen arkadaşlarımın duygu dünyalarına inmek veya onların nasıl düşündüklerini anlamak zor oluyor.

İnsanın en mahçup olduğu anlardan biridir sanırım, birine iltifat ettiğinde dediğini anlamayıpta ne dediğini sorması. Çok kötü olurum o zamanlarda bir an sanki o az önceki cümleyi söyleyen ben değilmişim gibi olurum. Bide ardından kızarlar bana dediğimin kötü bir şey olduğunu düşünüp.

Öyle işte düşünceler hep onları aktarabilmek doğru bir şekilde çok önemlidir. Galiba ben bunu beceremiyorum.

Pek ilgili paragraflar olmadı zaten ayrı ayrı düşüncelerimi paylaşmak istedim