Ahmet Şerif İzgören

Dünya Fare Kapanı Yarışması (Bir komedi)

Realist Bir bakış

Hayatın Gerçekliği



Mücadele Ruhu

Korku

Korkuyorum. Beni korkutansa o çizdiğim çöp adamların çizgilerinin genişliğinin artması gözlerimi kapayınca. Aman Allah'ım ne kadar korkunç. Gözlerimi kapadım karanlığı ve bilinmeyenin her şeyini görüyorum bir anlığına ardından o çizgiler kalınlaşıyor. Kaplıyor bilinememezliği ürküyorum, korkuyorum, tırsıyorum. İyi düşünüyorum. Bu kezde o çöp adam o çizgiler inceliyor, inceliyor, inceliyor... Ardından gözden kayboluyor. Fakat o çizgilerden önce gözlerimle tüm çıplaklığını gördüğüm bilinemezliğide yokediyor o çizgiler. Ah! O çizgiler gözlerimi her kapattığımda büyüyor hayal dünyamı kaplıyor ve hayallerimi alarak yok oluyor. Açıyorum gözlerimi ne göreyim! Hiç bişey hemde hiç sadece karanlık sanki kör gibiyim. Aslında odamı görüyorum ama hayallerim nerede?

Ardından korku... O korku işliyor iliklerime kadar. Allah diyor gaipten bir ses. Allah! O diyor seni her zaman görendir. O seni koruyandır, kollayandır. Daha bir korkuyorum diyorumki içimden; "Peki ya bir anda ölüverirsem... Sahi ne olur ki? Biliyorum ben yanarım hemde sonsuzlukta sıkılaşarak...". Korku git gide büyüyor korku korku sanki derim olmuş sarmış tüm bedenimi.

Ben bunları düşünürken bir anda birde kulaklığımda Apocalyptica'nın o büyülü sesi, o korkutucu ürkücütü sesi I Don't Care diyor. Bu kez ilahi korkularımı unutup tekrardan bu dünyaya dönüyorum. Gözlerimi tekrar açıyorum. Yine karanlık... Karanlık ama görüyorum yinede ben. O gölgeleri görüyorum penceremin perdesinde. Gaipten sesler duymaya devam ediyorum. Korkuyorum tek başına bir odadasın çünkü. Eğer bağırırsan seni yan oda da ki diğer deliden başkası duymaz. Bunu biliyorum. "Şimdi yanındayım, şimdi konuş bakalım cesur çocuk" diyor ve ekliyor; "Hani korkmazdın sen diyor hiç bir kimseden hep dikti o boynun.". Ben durur muyum ki? En kötü zamanlarda aklımın köşesinde duran üstü tozlu bir yalanım olur benim. "Ben korkmam, korkmam ama insanlardan başka insanlardan korkmam. Senden korkuyorum çünkü sen bensin, sen biliyorsun korkularımı benden daha fazla. Ben korkarım. Korkarım ama insanlardan başka insanlardan değil. Sadece düşüncelerden korkarım." dediğimdeyse o anlar zaten beni. Çekip gider düşünceler ve yine karanlık insani korkularımla yalnız kalırım delirmeden evvel...